የጥበቃ እና መዝናኛ መምሪያ መጠበቅ. መከላከል. መደሰት.
የጥበቃ እና መዝናኛ መምሪያ 
ማውጫሰሜናዊ ቀይ የኦክ ደኖች
Dominance by northern red oak (Quercus rubra) characterizes these forests, which reach maximal importance at elevations above 900 m (3,000 ft) throughout western Virginia. Similar forests are found throughout higher elevations of the Southern and Central Appalachians. Although composition varies with parent material and landscape position, prolonged weathering and limited accumulation of soil organic matter have generally resulted in moderately to strongly infertile soils and consequently moderate to low species richness. In addition to the prevalent red oaks, scattered associates of white oak (Quercus alba), birches (Betula alleghaniensis and Betula lenta), and black cherry (Prunus serotina var. serotina) are often present in the overstory. Typical small trees and shrubs include mountain holly (Ilex montana), witch-hazel (Hamamelis virginiana), striped maple (Acer pensylvanicum), minnie-bush (Menziesia pilosa), early azalea (Rhododendron prinophyllum), beaked hazelnut (Corylus cornuta var. cornuta), and sprouts of American chestnut (Castanea dentata). In southwestern Virginia stands with Southern Appalachian affinities, flame azalea (Rhododendron calendulaceum), southern mountain cranberry (Vaccinium erythrocarpum), and mountain highbush blueberry (Vaccinium simulatum) are characteristic shrubs. Stands typically contain ground layers of hayscented fern (Dennstaedtia punctilobula), New York fern (Parathelypteris noveboracensis), low ericaceous shrubs (e.g., lowbush blueberry, [Vaccinium pallidum]), or patches of graminoids such as Pennsylvania sedge (Carex pensylvanica) and wavy hairgrass (Avenella flexuosa). Other characteristic herbs include fly-poison (Amianthium muscitoxicum), poke milkweed (Asclepias exaltata), panicled hawkweed (Hieracium paniculatum), whorled loosestrife (Lysimachia quadrifolia), eastern lousewort (Pedicularis canadensis), rattlesnake-roots (Prenanthes spp.), whorled aster (Oclemena acuminata), cut-leaved goldenrod (Solidago arguta var. arguta), and Curtis' goldenrod (Solidago curtisii).
በዚህ ቡድን ውስጥ ያሉት አብዛኛዎቹ መቆሚያዎች በቀድሞው የአሜሪካ ደረት ነት (ካስታና ዴንታታ) የበላይ ነበሩ ወይም አብረው ይገዙ ነበር የዚህ ዝርያ ከመጠን በላይ የሆኑ ዛፎች በተዋወቀው የፈንገስ በሽታ (Cryphonectria parasitica) በ 20ኛው ክፍለ ዘመን መጀመሪያ ላይ ከመጥፋታቸው በፊት እና ሁሉም በጣም ተደራሽ ካልሆኑ በስተቀር ቀደም ብለው ገብተው/ወይም በግጦሽ ገብተዋል። በይበልጥ በተጋለጡ ቦታዎች ላይ ያሉ ዛፎች የከፍተኛ ንፋስ ተጽእኖዎችን እና ተደጋጋሚ የበረዶ መጎዳትን የሚያንፀባርቁ፣ የተደናቀፈ፣ የተጨማለቀ ቁመታቸው ያሳያሉ። ቅድመ-መቀመጫ የደረት ነት እና የተቀላቀሉ የኦክ-ደረት ደኖች በየ 40-60 አመታት በመብረቅ የሚቀጣጠሉ ዝቅተኛ ኃይለኛ እሳቶች አጋጥሟቸው ይሆናል። የወቅቱ እሳት ማግለል እና በታችኛው ወለል ውስጥ ያለው ተፎካካሪ እፅዋት ለድሃ የኦክ ዛፍ እንደገና መወለድ እና እንደ ቀይ የሜፕል (Acer rubrum) ወይም የስኳር ሜፕል (Acer saccharum) ባሉ የሜሶፊቲክ ዛፎች ወረራ ምክንያት አስተዋጽኦ ያደርጋሉ። ) በብዙ የሞንታኔ ቀይ የኦክ ደኖች ውስጥ። በሰሜናዊ ብሉ ሪጅ ላይ ለተደጋጋሚ እፎይታ እና ለዛፍ ሞት ምክንያት የሆነው የጂፕሲ የእሳት ራት ወረራ ሌላው የዚህ እና ሌሎች የኦክ የበላይ ለሆኑ ማህበረሰቦች ከባድ ስጋት ነው።
ዋቢ፡ Abrams et al . (1997)፣ አግራዋል እና ስቴፈንሰን (1995)፣ ኩሊንግ እና ራዊንስኪ (1999)፣ ፍሌሚንግ እና ኮሊንግ (2001)፣ ጆንሰን እና ዋሬ (1982)፣ ራዊንስኪ እና ሌሎችም ። (1994)፣ Rawinski et al . (1996)፣ ራይንሃርት እና ዋሬ (1984)፣ ስቴፈንሰን (1982ሀ)፣ ስቴፈንሰን (1982ለ)፣ ስቴፈንሰን እና አዳምስ (1989)፣ ስቴፈንሰን እና አዳምስ (1991)።
የዚህን የስነምህዳር ማህበረሰብ ቡድን ተጨማሪ ፎቶዎች ለማግኘት እዚህ ጠቅ ያድርጉ ።
© DCR-DNH, ጋሪ ፒ. ፍሌሚንግ.
የሰሜን ቀይ ኦክ ደኖች በምእራብ ቨርጂኒያ ከሚገኙ 26 አውራጃዎች በመጡ 86 የዕቅድ ናሙናዎች በትክክል ተመዝግበዋል (ምስል 1)። የ Evergreen Shrub አይነት (ከዚህ በታች ይመልከቱ) በቨርጂኒያ ውስጥ በአንፃራዊነት ያልተለመደ ማህበረሰብ ነው እና ተጨማሪ እቃዎች እና ናሙና ያስፈልገዋል። በ NatureServe Explorer የቀረበውን አለምአቀፍ የUSNVC መግለጫ ለማየት ከታች ማንኛውም የደመቀ CEGL ኮድ ላይ ጠቅ ያድርጉ።
ከዚህ በታች ለተዘረዘሩት ለእያንዳንዱ የማህበረሰብ ዓይነቶች የተቀናበረ ማጠቃለያ ስታቲስቲክስ የተመን ሉህ ያውርዱ ።
